[KookV] ตราบาปกุกวี
พระเจ้า...ไม่พอใจอะไรผมงั้นหรอ ชีวิตที่เกิดมาเหมือนถูกคำสาปนี่น่ะ...เชิญเอาคืนไปเถอะ ผมไม่ต้องการ
ผู้เข้าชมรวม
349
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ตราบาปกุกวี
You are mine , whether heart or body
นายเป็นของฉัน ไม่ว่าจะหัวใจ...หรือร่างกาย
บทนำ
นายเป็นตัวอะไรน่ะ...?
เหมือนจะเคยเห็นหรือได้ยินในหนังทางทีวีบ่อยๆ ว่าคนที่มีพลังวิเศษน่ะ มักจะเป็นที่ชื่นชม เป็นเสมือนฮีโร่หรือผู้พิทักษ์อะไรเทือกๆ นั้น
แต่ในความเป็นจริง...สำหรับผมแล้ว มันไม่ใกล้กันเลยซักนิด...
"แกน่ะ มันตัวประหลาด ใครจะอยากเป็นเพื่อนกับคนอย่างแกกันเล่า!"
ตั้งแต่อดีตแล้วที่ตัวผม...ต้องอยู่โดยไร้เป้าหมายในชีวิต ไม่มีแม้กระทั่งเพื่อนสนิท หึ! อย่าว่าแต่เพื่อนเลย ขนาดครอบครัวผมยังต้องยืมคนอื่น
ใช่แล้วล่ะ...มันก็ยังพอมีนะ คนที่เห็นค่าในตัวผม แต่จะใช่ค่าความเป็นมนุษย์รึเปล่านั้น ผมก็ไม่รู้หรอก
"ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนห๊ะ!! ฉันเรียกไม่ได้ยินรึไง!! เดี๋ยวก็ปล่อยให้กลับไปเร่ร่อนเหมือนเดิมซะหรอก!! ดีแค่ไหนที่ฉันเก็บตัวประหลาดอย่างแกมาเลี้ยง หัดตอบแทนบุญคุณกันซะบ้างสิยะ!!"
โลกของคุณน่ะ...น่าเบื่อแบบของผมรึเปล่า? น่าเบื่อถึงขั้นที่ว่า...อยากตายเพื่อหนีให้พ้นความเจ็บปวด ความทุกข์ทรมานเหล่านี้
ผมถามพระเจ้าหลายครั้ง ว่าตอนที่สร้างผมน่ะ ท่านเผลอทำสิ่งที่เรียกว่า ความหม่นหมอง เดียวดาย และเจ็บปวด หกลงไปรึเปล่า ท่านลืมเทความสุข ความสดใสให้ตัวผมรึเปล่านะ ผมเฝ้ารอคำตอบนั้นจนผมท้อแล้วล่ะ สิ่งที่ทำได้ก็คงมีแต่พยายามฝืนยิ้มในแต่ละวันให้มากที่สุดล่ะมั้ง เพื่อที่ว่า...ผมจะได้ไม่ลืมว่าตัวเองก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน ถึงแม้ผมจะมีสิ่งหนึ่งที่มนุษย์คนอื่นไม่มีก็เถอะนะ
...การดื่มเลือด และได้ยินเสียงของความคิดคนอื่น...
ความพิเศษนี้ทำให้ผมรู้สึกขยะแขยงมัน ผมไม่ใช่แวมไพร์แต่ผมต้องดื่มเพื่อให้มีชีวิตรอด ไหนจะต้องมาทนฟังความคิดของคนอื่นเวลาจ้องมองผมอีก
"ยะ...อย่ามองนะ!!"
"แกมันปีศาจ!!"
"ฮึก! ฮือออ ไม่ใช่นะ มันเป็นโรคต่างหาก ระ...เราไม่ใช่ปีศาจนะ"
"ทุกคนอย่าไปเล่นกับมัน เผลอๆ อาจจะโดนมันฆ่าเอาก็ได้ พ่อฉันบอกมา"
"มะ...ไม่นะ ไม่ใช่อย่างนั้น"
ผมต้องอาศัยอยู่ในห้องใต้หลังคาคนเดียวไปอีกนานแค่ไหนกัน
ขนาดซินเดอเรลล่ายังมีพวกสัตว์เป็นเพื่อนเลยนะ แล้วตัวผมล่ะ? มีใครที่ยอมรับผมกันบ้าง ใส่หน้ากากแล้วแสร้งทำมันก็ได้ ขอแค่ยอมเป็นเพื่อนกับผมหน่อยไม่ได้เลยหรอ? ผมผิดอะไรกัน? หรือคนอย่างผมมันไม่ควรเกิดมาในโลกนี้ตั้งแต่แรกแล้วงั้นหรอ?
"ทำไมฉันเห็นนายอยู่คนเดียวตลอดเลยล่ะ?"
"..."
"นายน่ะ...ไม่รู้สึกเหงาบ้างหรอ?"
"..."
"เมื่อเช้าคุณครูแจกนมนายก็ไม่ไปดื่ม ทำไมล่ะ?"
"..."
"นาย...ไม่ชอบดื่มนมงั้นหรอ?"
"..."
"ถ้าอย่างนั้นนายดื่มอะไรล่ะ..."
"..."
"ใช่เลือด...อย่างที่คนอื่นพูดกันรึเปล่า?"
"..."
"ตอบสิ...คิมแทฮยอง"
#ตราบาปกุกวี on twt
ความลับของผมมันจะค่อยๆ เปิดเผยในบทถัดไป...
ถ้าหากคุณอยากเป็นเพื่อนกับผม อยากรู้จักคนที่ใครๆ ต่างก็เรียกสัตว์ประหลาดล่ะก็นะ
Open 2019/07/20
End ---------
ฉาก CUT --> เธอเหมือนถุงเท้าข้างที่หายไป
Twitter --> @V_Victorique
ผลงานอื่นๆ ของ เธอเหมือนถุงเท้าข้างที่หายไป ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เธอเหมือนถุงเท้าข้างที่หายไป
ความคิดเห็น